Anielskie zdziwienie

Za każdym razem kiedy czytam opis wniebowstąpienia Jezusa i ukazania się aniołów zdumiewam się tą sceną. Ale chyba przede wszystkim zdumiewa mnie to co powiedzieli aniołowie do apostołów, ich… hmmm… obcesowość? Bo co w tym dziwnego, że uczniowie Jezusa stali wpatrzeni w niebo, gdzie za obłokiem zniknął ich mistrz? Pierwszy raz widzieli przecież coś tak zdumiewającego. Nie wyobrażam sobie wręcz by ktokolwiek zachował się inaczej w takiej sytuacji. Ale cóż, widocznie aniołowie zachowali by się inaczej… I gdy tak patrzyli uważnie, jak On się oddalał ku niebu, oto dwaj mężowie w białych szatach stanęli przy nich. I rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba. [Dzieje Apostolskie 1:10–11]

Czterdzieści dni wcześniej, gdy kobiety przyszły do grobu Jezusa i nie znalazły Go tam również spotkały się ze zdziwieniem aniołów, oczekujących od nich jakby zupełnie innej reakcji: Gdy były z tego powodu zakłopotane, stało się, że oto dwaj mężowie przystąpili do nich w lśniących szatach. A gdy się zatrwożyły i schyliły twarze ku ziemi, oni rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? [Ewangelia Łukasza 24:4–5] „No jak to: dlaczego?” – aż się ciśnie na usta. „A skąd mielibyśmy wiedzieć gdzie go szukać?!”

Ale takie reakcje aniołów, których w Słowie Bożym jest całkiem sporo (zachęcam do ich szukania), powinny dać nam do myślenia. Skoro reagujemy wciąż tak samo jak apostołowie w dniu wniebowstąpienia i tak jak kobiety u pustego grobu to znaczy, że jesteśmy w tym samym miejscu co oni (one). Czyli – tak samo zagubieni, niewiele rozumiejący, nie odczytujący we właściwy sposób słów Jezusa. Czyli – nie mający jeszcze Ducha Świętego… ?

Czy zatem aniołowie reagowali w taki sposób, bo wszystko rozumieli, byli wszechwiedzący? Z tego co Biblia objawia nam o naturze aniołów możemy wnioskować, że bynajmniej nie. Są jedynie posłańcami i sługami. O dziwo dowiadujemy się wręcz, że wiedzą mniej niż my, wierzący i pragną się od nas czegoś nauczyć!

Apostoł Paweł pisze do zboru w Efezie o swojej misji głoszenia ewangelii i pojmowaniu „tajemnicy Chrystusowej”: …I abym na światło wywiódł tajemny plan, ukryty od wieków w Bogu, który wszystko stworzył, aby teraz nadziemskie władze i zwierzchności w okręgach niebieskich poznały przez Kościół różnorodną mądrość Bożą [List do Efezjan 3:9–10]. Apostoł Piotr z kolei pisał o prorokach Starego Testamentu: Im to zostało objawione, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali w tym, co teraz wam zostało zwiastowane przez tych, którzy w Duchu Świętym zesłanym z nieba opowiadali wam radosną nowinę; a są to rzeczy, w które sami aniołowie wejrzeć pragną [1 List apostoła Piotra1:12]. Wow! Czuć jakby ciężar odpowiedzialności… A więc może czas przestać się dziwić i „szukać żyjącego wśród umarłych”?

Pokrzepia mnie (ale i zawstydza jednocześnie) zachowanie Jana i Piotra, którzy uzdrowili kalekę w świątyni. …zbiegł się do nich cały lud zdumiony do przysionka, zwanego Salomonowym. Ujrzawszy to Piotr, odezwał się do ludu: mężowie izraelscy, dlaczego się temu dziwicie i dlaczego się nam tak uważnie przypatrujecie, jakbyśmy to własną mocą albo pobożnością sprawili, że on chodzi? [Dzieje Apostolskie 3:11–12] To samo „anielskie” zdziwienie, ta sama perspektywa! A przecież co niezwykłego w tym, że ludzie dziwią się temu, iż podskakuje człowiek, który od urodzenia nie chodził? Ale „naturalne” zachowania ludzi, którzy nie dostrzegają duchowej rzeczywistości zaczynają być dziwne i niewytłumaczalne dla Jana i Piotra.

Ci apotołowie przeżyli już wtedy napełnienie Duchem Świętym, co zupełnie zmieniło ich perspektywę. Ale jest jeszcze coś, co zwraca moją uwagę. W cytowanym już liście do Efezjan Paweł pisze [2:5–6]: I nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście - i wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie. Ci, którzy uwierzyli zostali „posadzeni w okręgach niebieskich”. W przytoczonym wcześniej fragmencie czytamy kto tam przebywa. I teraz jest już jasne, dlaczego powinniśmy mieć „anielską” perspektywę w patrzeniu na to co nas otacza.